Twój Koszyk
W koszyku nie ma jeszcze produktów
100% bezpieczne płatności
Synopsis Quattuor Evangeliorum opublikowano w 1963 r., a Synopsis of the Four Gospels, wydanie grecko-angielskie w 1972 r.
Synopsis Quattuor Evangeliorum, które w ósmym wydaniu z 1987 r. stanowi dodatek do obecnie prezentowanego grecko-niemieckiego streszczenia odpowiada Czterem Ewangeliom.
Powodem, dla którego to grecko-niemieckie wydanie pojawia się tak późno, jest rozwój oficjalny tekstu Lutra. Gdy tylko ukazało się Synopsis Quattuor Evangeliorum, rozpoczęto nad nim prace.
Grecko-niemieckie Synopsis Quattuor Evangeliorum tłumaczono na podstawie rewizji tekstu z 1956 r. Po ukończeniu tekstu spotkało się z krytyką tej wersji, dlatego nowa rewizja była tylko kwestią czasu. Nowa wersja została opublikowana w 1975 roku, a wkrótce potem rozpoczęto prace nad drugą wersją rękopisu. Jednak rewizja z 1975 r. również spotkała się z krytyką, co ostatecznie doprowadziło do przeprowadzenia kolejnej rewizji.
Drugi rękopis również trafił do archiwum instytutu. Gdy tylko pojawiła się kolejna rewizja z 1984 r., bez wahania przystąpiono do trzeciej wersji. To tylko świadczyło o tym, jak bardzo autorowi zależało na wydaniu tego dwujęzycznego dzieła, które miało umożliwić i ułatwić korzystanie ze streszczenia tym, którzy przeczytali Synopsis Quattuor Evangeliorum. Poprzednie wydanie było zbyt skomplikowane w użyciu.
Ale to opóźnienie ma też swoje pozytywne strony. Zasadnicze znaczenie ma to, aby w niemieckiej części streszczenia nie tylko rewizja Lutra z 1984 r., ale także standardowe tłumaczenie z 1979 r. (w dwóch rubrykach w Petitdruck na dole każdej perykopy) w obu postaciach można odtworzyć. Każdy użytkownik może teraz śledzić tłumaczenie, które zna i które preferuje – czy to ze względów językowych, czy religijnych. Ale może też posługiwać się obydwoma tłumaczeniami obok siebie i łączyć zalety, jakie posiada każde z nich, tak aby mieć optymalny tekst towarzyszący wersji greckiej.
Aparat krytyki tekstu jest obecnie identyczny z aparatem Novum Testamentum Graece Nestle-Aland (wydanie 26, druk 7–9), co nie byłoby możliwe, gdyby zostało opublikowane wcześniej. Wprowadzono także cały szereg ulepszeń w druku materiału synoptycznego, dzięki czemu użytkownicy mogą być pewni, że posiadają wszystkie teksty potrzebne do porównawczego wykorzystania Quattuor Evangeliorum i studiowania historii tradycji protestanckiej.
Gdyby wszystkie te materiały zostały w pełni uwzględnione, rozmiar dwujęzycznego streszczenia wzrósłby do ponad 1000 stron, co czyniłoby go trudniejszym w korzystaniu i znacznie kosztowniejszym. Ponadto to, co oferuje wydanie dwujęzyczne, wydawało się całkowicie wystarczające dla docelowej grupy użytkowników, która wykracza poza teologów w ich studiach i urzędach. Ponieważ trzeba wziąć pod uwagę, że prawdopodobnie sporo osób będzie używać tekstu niemieckiego, a greckiego będzie używać tylko w celach kontrolnych.
Wyłączne wykorzystanie części niemieckiej ma swoje znaczenie również przy zestawieniu tekstów głównych i wtórnych oraz dokładnym zrównaniu ich brzmienia. Fakt, że jest to często bardzo trudne zadanie, jest aż nadto zrozumiały w świetle różnych tekstów, które z kolei należy dostosować do tekstu greckiego o odmiennej strukturze.
Aby rozwiązać ten problem, na tyle, na ile w ogóle da się go rozwiązać, Beate Köster wniosła znaczący wkład do Instytutu Badań nad Tekstem Nowego Testamentu.
· Nie oznacza to oczywiście, że posiadanie i używanie Synopsis Quattuor Evangeliorum staje się zbędne.
· Tylko tutaj do każdej perykopy dodano paralele apokryficzne (w tym całą Ewangelię Tomasza) oraz aparat faktograficzny.
· Tylko tutaj można znaleźć dodatek ze świadectwami pierwszych ojców kościoła do Ewangelii.
· Tylko w perykopie odtwarzane są także w pełnym brzmieniu wszystkie całkowicie usunięte paralelne stwierdzenia (w dwujęzycznym streszczeniu mowa o nich jedynie poprzez podanie numeru i strony). Aparat krytyki tekstu jest niezależny i często bardziej rozbudowany (zarówno pod względem liczby wariantów, jak i liczby wykorzystanych rękopisów) niż w Novum Testamentum Graece.
Jeżeli pomimo wszelkich starań na stronach z tekstem niemieckim nadal występują błędy, odpowiedzialność spoczywa na dziale składu lub składu komputerowego. To, co prawdopodobnie będzie najbardziej zauważalne dla użytkownika, to włączenie Ewangelii Jana. Stało się to całkiem świadomie, bo Synopsis Quattuor Evangeliorum ma na celu przedstawienie tradycji protestanckiej w całości. Można go jednak używać niezależnie od wszelkich teorii źródłowych, gdyż każda z czterech Ewangelii wydrukowana jest w swoim kontekście. Natomiast dla każdej części streszczenia przytoczono w całości wszystkie istotne fragmenty pozostałych Ewangelii (lub wskazano, pod jaką perykopą i na której stronie się one znajdują), dzięki czemu użytkownik zawsze ma do dyspozycji cały materiał.
Informacje o lokalizacji tekstów głównych (które po połączeniu tworzą spójny tekst Ewangelii) są wydrukowane czcionką pogrubioną w połowie. Odniesienia na początku i na końcu tych rozdziałów (jeśli nie następują bezpośrednio po sobie) wyjaśniają powiązanie między nimi. Oprócz tych głównych tekstów istnieją podobieństwa główne i wtórne.
Główne podobieństwa:
· podano czcionką normalną i można je rozpoznać po określeniu miejsca, które nie jest pogrubione;
· podobieństwa drugorzędne są natychmiast rozpoznawalne w mniejszej czcionce zdań.
W obu przypadkach liczba i strona wskazują, gdzie można je znaleźć jako tekst główny. W każdej części aparat krytyki tekstu po stronie greckiej odnosi się nie tylko do tekstu głównego, ale także do głównych paraleli, gdyż badanie powiązań często wymaga użycia wariantów krytyki tekstu.
Sigla, symbole i skróty użyte po stronie greckiej zostały w skrócie podsumowane na stronach XII-XIV, a także na załączonej niebieskiej karcie. Znajdziemy tu także przegląd najważniejszych rękopisów, co szerzej powtórzono w samym streszczeniu na stronach XV-XXIX.
Zachęcamy do zakupu także innych naukowych wydań, które oferuje Towarzystwo Biblijne w Polsce.
